(ಇದು ನನ್ನ ’ಅಟೋ’ಬಯೋಗ್ರಾಫಿಯ ಐದನೇ ಭಾಗ)
ಅಲ್ಲಾ.... ಈ ರಸ್ತೆ ಮಧ್ಯೆ ಡಿವೈಡರ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೂವಿನ ಗಿಡ... ಎಷ್ಟು ಚಂದದ ಹೂವುಗಳು... ಸೂಪರ್... ನೋಯ್ಡಾ ಉದ್ಯಾನ ನಗರಿಯೂ ಹೌದು... ಇಲ್ಲಿ ಗಾಜಿಯಾಬಾದ್ ವಿಕಾಸ್ ಪರಿಷತ್ ಮತ್ತು ನೋಯ್ಡಾ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪ್ರಾಧಿಕಾರದ ಮಧ್ಯೆ ಕಾಂಪಿಟೇಷನ್... ಇವೆರಡು ಸೇರಿ ದೆಹಲಿಗೆ ಕೊಕ್ ಕೊಡುತ್ತಿವೆ... ಹುಂ ನಮಗೂ ಅಷ್ಟೆ... ದೆಹಲಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ನೋಯ್ಡಾವೇ ಕಾಣುವುದು... ಈ ಗಾಜಿಯಾಬಾದ್‌ನ್ನು ಹಾರಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತೇವೆ... ನಮ್ಮ ಮನೆ ಪಕ್ಕ ವಿಕಾಸ್ ಪರಿಷತ್‌ನವರು ಮಾಡಿರೋ ಸ್ವರ್ಣ ಜಯಂತಿ ಪಾರ್ಕ್... ವಾಹ್... ನಾನು ದೆಹಲಿ, ನೋಯ್ಡಾ ಹಾಗೇ ಇದೆ, ಹೀಗೆ ಇದೆ ಎಂದರೆ ಯಾರೂ ನಂಬುವುದಿಲ್ಲ... ಎಲ್ಲ ಎಕ್ಸಜ್ಯುರೇಷನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ... ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿನ ಕ್ರೈಂ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಟ್ಟ ಒಪಿನಿಯನ್ ಇದೆ... ಈ ಊರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಚೆಲುವಿದೆ, ಸುಖವಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅವರು ನಂಬೋದೆ ಇಲ್ಲ... ಅದ್ರಲ್ಲೂ ಅಂಕಿತಾಳಂತೂ ಅಸೂಯೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಯುತ್ತಾಳೆ... ಗಮ್ಮತ್ತು ನಾನು ಲಾಸ್ಟ್ ಟೈಂ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ವಾಪಾಸ್ ದೆಹಲಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುವಾಗ ನಾನು ಸದ್ದಾನು ಒಂದು ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಫಾಲೋ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದು... ಪಾಪ... ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಆ ದುರ್ಗಮ ಬೆಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಕಡಿದಾದ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಸದ್ದಾ ಹೇಳಿದ್ದ ಅಲ್ವಾ... ಮಂಗಳೂರಿನೊಳಗೆ ಇಂತಹ ಒಂದು ಪ್ರದೇಶ ಇದೆ ಎಂಬುದೇ ನಂಬಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು... ಆಕೆಯ ಪ್ಲೇಷರ್ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ... ಸದ್ದಾನ ಪಲ್ಸರ್ ಹಿಂದೆ ಹಿಂದೆ... ಅವಳ ಪ್ಲೇಷರ್ ಹಾಳಾಗಿದ್ದು... ಹೌದು ನಾವ್ಯಾಕೆ ಅವತ್ತು ಅವಳಿಗೆ ಹೆಲ್ಪ್ ಮಾಡಲು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ...? ಸದ್ದಾ ಹೇಳಿದ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ... ಆದ್ರೆ ನಾನೇ ಬೇಡ ಎಂದೆ...ಏಕೆ ಹಾಗೇ ಹೇಳಿದೆ... ಏನೋ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿರಬಹುದು... ಹುಂ ಈಗ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ... ಹೇ... ಈ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಎಲ್ಲೋ ನೋಡಿದ ಹಾಗೆ ಇದೆ... ಎಲ್ಲಿ... ಎಲ್ಲಿ.... ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿಲ್ಲವೆ...? ಇವತ್ತೇನು ನನ್ನ ಮೆಮೋರಿ ನನಗೆ ಕೈ ಕೊಡುತ್ತಿದೆ...
ಹೋ ಈ ಅಜ್ಜ... ಈ ರೀತಿಯ ರಿಕ್ಷಾ ಪಯಣಕ್ಕೆ ಹೊಸಬರು ಎಂದು ಅನಿಸುತ್ತೆ... ಈತ ಮಾತ್ರ ಈ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಸಲ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ... ನೋಡುವಾಗ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ...ಹುಂ ಈ ನೋಯ್ಡಾಕ್ಕೆ ಮೊದಲ ಸಲ ಬರುವವರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟ... ಸ್ವಲ್ಪ ಎಂತ ತುಂಬಾನೇ ಕಷ್ಟ... ಕೇವಲ ಮೊದಲ ಸಲ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಒಂದು ದಾರಿ ನಮಗೆ ಪಕ್ಕ ಆಗುವವರೆಗೆ ಕಷ್ಟವೇ... ಅದರಲ್ಲಿ ನೋಯ್ಡಾದ ವಿಶೇಷತೆ ಏನಿದೆ... ಎಲ್ಲ ಹೊಸ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಇಷ್ಟೆ ತಾನೇ? ಇಲ್ಲ, ಇಲ್ಲ, ನೋಯ್ಡಾ ಒಂದು ಪ್ಲಾನ್ಡ್ ಸಿಟಿ ... ಸೋ ಇಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲವು ಒಂದೇ ರೀತಿ ಕಾಣುತ್ತೆ.. ಲ್ಯಾಂಡ್ ಮಾರ್ಕ್ ಗುರುತಿಸುವುದು ಅದನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು... ಅದೇ ಸಮಸ್ಯೆ... ನನಗೆ ಈ ದಾರಿ ಸರಿ ಹಿಡಿಬೇಕಾದರೆ ಕನಿಷ್ಠ ೧೫ ದಿನವಾದರೂ ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತು... ಬಹುಶಃ ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ದಾರಿಯೇ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ... ಹುಂ ಒಂದು ಸಲ ಇಂಟರ್ನ್‌ಶಿಪ್‌ನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಒಬ್ಬ ರಿಕ್ಷಾ ಡ್ರೈವರ್ ಮೋಸ ಮಾಡಲು ನೋಡಿದ್ದ... ಆದ್ರೆ ನನಗೆ ಅದು ಗೊತ್ತಾಗಿ... ನಾನು ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸಿಕ್ತ್ ಸೆನ್ಸ್‌ಗೆ ಥಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳಬೇಕು... ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಸರಿಯಾದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲೇ.... ಅದಕ್ಕೆ ತಾನೇ ನಾನು ಈಗಲೂ ಅಷ್ಟೆ ಯಾರು ದಾರಿ ಕೇಳಿದರೂ ಅವರಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ದಾರಿ ತೋರಿಸುವುದು... ದಾರಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಇಲ್ಲ ಎಂದು... ಅಲ್ಲ ನನಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಇದ್ದಾರೆ... ಈ ಕೆಲ ಸಾಹಿತಿಗಳು, ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ಈ ಇಂಜಿನಿಯರ್‌ಗಳನ್ನು ಏಕೆ ಬೈಯ್ಯುತ್ತಾರೆ? ಅವರ ಸಂಪಾದನೆ ಜಾಸ್ತಿ ಇದೆ ಅನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಿರಬಹುದು... ಅವರನ್ನು ನೋಡುವಾಗ ನನಗೆ ಅವರೇನು ನಮಗಿಂತ ಭಿನ್ನ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ... ಹೇ ಹುಡುಗಿ... ನನ್ನ ಮುಖನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ... ಇಲ್ಲ, ಇವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡುವಾಗ ಬೇರೆ ಯಾರದೋ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ... ಖಂಡಿತ... ಅಣ್ಣನಾ? ತಮ್ಮನಾ... ಇಲ್ಲ ಲವರ್, ಫ್ರೇಂಡ್... ಹುಂ ಹೇಳುವುದು ಕಷ್ಟ... ಬಟ್ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನುವುದು ನಿಜ... ಮೋಸ್ಟ್‌ಲೀ ಅದು ಯಾರೇ ಆಗಿದ್ದರು ಕೂಡ ಆತ ಅವಳ ಜೊತೆ ಈಗ ಇಲ್ಲ... ಹುಂ... ಮಾತನಾಡಿಸೋಣವೇ... ಬೇಡ... ಬೇಡ... ನಮ್ಮ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ಇದು ವಿರುದ್ಧ.... ಆದ್ರಿಂದ... ಇರಲಿ ಅವಳು ಅವಳ ಪಾಡಿಗೆ... ಅವಳ ನೆನಪುಗಳೊಂದಿಗೆ... ಹುಂ... ಇಲ್ಲ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ... ಓ... ಮೈ ಗಾಡ್ ನನಗೆ ಸ್ಟೇರ್ ಕೊಡಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ!
ಅಬ್ಬಾ.... ಮಥುರೆಯ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಐ ಮೀನ್ ರಾಧೆಯ ಮಾಯಾವಿ ಕಣ್ಣಿನ ಬಲೆಯೆಂದ ನಾನು ಇನ್ನೂ ಹೊರಬಂದಿಲ್ಲ... ನಿಜಕ್ಕೂ ಆ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನಾನು ಈಗ ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪ್‌ನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರು ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳುತ್ತೇನೆ... ಆ ಹೆದರಿಕೆ ಆದರು ಎಂಥದ್ದು... ಛೇ... ಅದು ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ಅತಂಕ, ಕಳವಳ.... ಅದೇಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟರು ಆಕೆಯನ್ನು ಅರೆ ನಿಮಿಷಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ನೋಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ... ಇನ್ನು ಈಕೆಯೂ ಹಾಗೆ ಅಟಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳಾ? ಈ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಮತ್ತು ಕಳೆದು ಕೊಂಡ ಹುಡುಗಿಯ ನೆನಪು ಒಂದೆ... ಒಮ್ಮೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತೆ... ಒಮ್ಮೆ ಸಾಗುತ್ತೆ... ಆ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಈ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಲು ಯಾರೂ ಬಯಸೋದಿಲ್ಲ... ಆದ್ರೂ ನಿಲ್ಲಲೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತೆ... ಗಾಡಿ ಸಾಗುವಾಗ ಅದೇನೋ ರಿಲೀಫ್ ಸಿಗುತ್ತೆ ಅಲ್ವಾ.... ಹುಂ... ಆ ನೆನಪಿನಿಂದ ಹೊರ ಬರುವಾಗಲು ಅದೇ ರಿಲೀಫ್...
ಅಲ್ಲಾ.... ಈ ರಸ್ತೆ ಮಧ್ಯೆ ಡಿವೈಡರ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೂವಿನ ಗಿಡ... ಎಷ್ಟು ಚಂದದ ಹೂವುಗಳು... ಸೂಪರ್... ನೋಯ್ಡಾ ಉದ್ಯಾನ ನಗರಿಯೂ ಹೌದು... ಇಲ್ಲಿ ಗಾಜಿಯಾಬಾದ್ ವಿಕಾಸ್ ಪರಿಷತ್ ಮತ್ತು ನೋಯ್ಡಾ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪ್ರಾಧಿಕಾರದ ಮಧ್ಯೆ ಕಾಂಪಿಟೇಷನ್... ಇವೆರಡು ಸೇರಿ ದೆಹಲಿಗೆ ಕೊಕ್ ಕೊಡುತ್ತಿವೆ... ಹುಂ ನಮಗೂ ಅಷ್ಟೆ... ದೆಹಲಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ನೋಯ್ಡಾವೇ ಕಾಣುವುದು... ಈ ಗಾಜಿಯಾಬಾದ್‌ನ್ನು ಹಾರಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತೇವೆ... ನಮ್ಮ ಮನೆ ಪಕ್ಕ ವಿಕಾಸ್ ಪರಿಷತ್‌ನವರು ಮಾಡಿರೋ ಸ್ವರ್ಣ ಜಯಂತಿ ಪಾರ್ಕ್... ವಾಹ್... ನಾನು ದೆಹಲಿ, ನೋಯ್ಡಾ ಹಾಗೇ ಇದೆ, ಹೀಗೆ ಇದೆ ಎಂದರೆ ಯಾರೂ ನಂಬುವುದಿಲ್ಲ... ಎಲ್ಲ ಎಕ್ಸಜ್ಯುರೇಷನ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ... ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿನ ಕ್ರೈಂ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಟ್ಟ ಒಪಿನಿಯನ್ ಇದೆ... ಈ ಊರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಚೆಲುವಿದೆ, ಸುಖವಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅವರು ನಂಬೋದೆ ಇಲ್ಲ... ಅದ್ರಲ್ಲೂ ಅಂಕಿತಾಳಂತೂ ಅಸೂಯೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಯುತ್ತಾಳೆ... ಗಮ್ಮತ್ತು ನಾನು ಲಾಸ್ಟ್ ಟೈಂ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ವಾಪಾಸ್ ದೆಹಲಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುವಾಗ ನಾನು ಸದ್ದಾನು ಒಂದು ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಫಾಲೋ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದು... ಪಾಪ... ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಆ ದುರ್ಗಮ ಬೆಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಕಡಿದಾದ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಸದ್ದಾ ಹೇಳಿದ್ದ ಅಲ್ವಾ... ಮಂಗಳೂರಿನೊಳಗೆ ಇಂತಹ ಒಂದು ಪ್ರದೇಶ ಇದೆ ಎಂಬುದೇ ನಂಬಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು... ಆಕೆಯ ಪ್ಲೇಷರ್ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ... ಸದ್ದಾನ ಪಲ್ಸರ್ ಹಿಂದೆ ಹಿಂದೆ... ಅವಳ ಪ್ಲೇಷರ್ ಹಾಳಾಗಿದ್ದು... ಹೌದು ನಾವ್ಯಾಕೆ ಅವತ್ತು ಅವಳಿಗೆ ಹೆಲ್ಪ್ ಮಾಡಲು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ...? ಸದ್ದಾ ಹೇಳಿದ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ... ಆದ್ರೆ ನಾನೇ ಬೇಡ ಎಂದೆ...ಏಕೆ ಹಾಗೇ ಹೇಳಿದೆ... ಏನೋ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿರಬಹುದು... ಹುಂ ಈಗ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ... ಹೇ... ಈ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಎಲ್ಲೋ ನೋಡಿದ ಹಾಗೆ ಇದೆ... ಎಲ್ಲಿ... ಎಲ್ಲಿ.... ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿಲ್ಲವೆ...? ಇವತ್ತೇನು ನನ್ನ ಮೆಮೋರಿ ನನಗೆ ಕೈ ಕೊಡುತ್ತಿದೆ...
ಹೋ ಈ ಅಜ್ಜ... ಈ ರೀತಿಯ ರಿಕ್ಷಾ ಪಯಣಕ್ಕೆ ಹೊಸಬರು ಎಂದು ಅನಿಸುತ್ತೆ... ಈತ ಮಾತ್ರ ಈ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಸಲ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನೆ... ನೋಡುವಾಗ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ...ಹುಂ ಈ ನೋಯ್ಡಾಕ್ಕೆ ಮೊದಲ ಸಲ ಬರುವವರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟ... ಸ್ವಲ್ಪ ಎಂತ ತುಂಬಾನೇ ಕಷ್ಟ... ಕೇವಲ ಮೊದಲ ಸಲ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಒಂದು ದಾರಿ ನಮಗೆ ಪಕ್ಕ ಆಗುವವರೆಗೆ ಕಷ್ಟವೇ... ಅದರಲ್ಲಿ ನೋಯ್ಡಾದ ವಿಶೇಷತೆ ಏನಿದೆ... ಎಲ್ಲ ಹೊಸ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಇಷ್ಟೆ ತಾನೇ? ಇಲ್ಲ, ಇಲ್ಲ, ನೋಯ್ಡಾ ಒಂದು ಪ್ಲಾನ್ಡ್ ಸಿಟಿ ... ಸೋ ಇಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲವು ಒಂದೇ ರೀತಿ ಕಾಣುತ್ತೆ.. ಲ್ಯಾಂಡ್ ಮಾರ್ಕ್ ಗುರುತಿಸುವುದು ಅದನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು... ಅದೇ ಸಮಸ್ಯೆ... ನನಗೆ ಈ ದಾರಿ ಸರಿ ಹಿಡಿಬೇಕಾದರೆ ಕನಿಷ್ಠ ೧೫ ದಿನವಾದರೂ ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿತ್ತು... ಬಹುಶಃ ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ದಾರಿಯೇ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ... ಹುಂ ಒಂದು ಸಲ ಇಂಟರ್ನ್‌ಶಿಪ್‌ನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಒಬ್ಬ ರಿಕ್ಷಾ ಡ್ರೈವರ್ ಮೋಸ ಮಾಡಲು ನೋಡಿದ್ದ... ಆದ್ರೆ ನನಗೆ ಅದು ಗೊತ್ತಾಗಿ... ನಾನು ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸಿಕ್ತ್ ಸೆನ್ಸ್‌ಗೆ ಥಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳಬೇಕು... ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಸರಿಯಾದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲೇ.... ಅದಕ್ಕೆ ತಾನೇ ನಾನು ಈಗಲೂ ಅಷ್ಟೆ ಯಾರು ದಾರಿ ಕೇಳಿದರೂ ಅವರಿಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ದಾರಿ ತೋರಿಸುವುದು... ದಾರಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಇಲ್ಲ ಎಂದು... ಅಲ್ಲ ನನಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಇದ್ದಾರೆ... ಈ ಕೆಲ ಸಾಹಿತಿಗಳು, ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ಈ ಇಂಜಿನಿಯರ್‌ಗಳನ್ನು ಏಕೆ ಬೈಯ್ಯುತ್ತಾರೆ? ಅವರ ಸಂಪಾದನೆ ಜಾಸ್ತಿ ಇದೆ ಅನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಿರಬಹುದು... ಅವರನ್ನು ನೋಡುವಾಗ ನನಗೆ ಅವರೇನು ನಮಗಿಂತ ಭಿನ್ನ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ... ಹೇ ಹುಡುಗಿ... ನನ್ನ ಮುಖನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ... ಇಲ್ಲ, ಇವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡುವಾಗ ಬೇರೆ ಯಾರದೋ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ... ಖಂಡಿತ... ಅಣ್ಣನಾ? ತಮ್ಮನಾ... ಇಲ್ಲ ಲವರ್, ಫ್ರೇಂಡ್... ಹುಂ ಹೇಳುವುದು ಕಷ್ಟ... ಬಟ್ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನುವುದು ನಿಜ... ಮೋಸ್ಟ್‌ಲೀ ಅದು ಯಾರೇ ಆಗಿದ್ದರು ಕೂಡ ಆತ ಅವಳ ಜೊತೆ ಈಗ ಇಲ್ಲ... ಹುಂ... ಮಾತನಾಡಿಸೋಣವೇ... ಬೇಡ... ಬೇಡ... ನಮ್ಮ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ಇದು ವಿರುದ್ಧ.... ಆದ್ರಿಂದ... ಇರಲಿ ಅವಳು ಅವಳ ಪಾಡಿಗೆ... ಅವಳ ನೆನಪುಗಳೊಂದಿಗೆ... ಹುಂ... ಇಲ್ಲ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ... ಓ... ಮೈ ಗಾಡ್ ನನಗೆ ಸ್ಟೇರ್ ಕೊಡಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ!
ಅಬ್ಬಾ.... ಮಥುರೆಯ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಐ ಮೀನ್ ರಾಧೆಯ ಮಾಯಾವಿ ಕಣ್ಣಿನ ಬಲೆಯೆಂದ ನಾನು ಇನ್ನೂ ಹೊರಬಂದಿಲ್ಲ... ನಿಜಕ್ಕೂ ಆ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನಾನು ಈಗ ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪ್‌ನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರು ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳುತ್ತೇನೆ... ಆ ಹೆದರಿಕೆ ಆದರು ಎಂಥದ್ದು... ಛೇ... ಅದು ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ಅತಂಕ, ಕಳವಳ.... ಅದೇಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟರು ಆಕೆಯನ್ನು ಅರೆ ನಿಮಿಷಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ನೋಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ... ಇನ್ನು ಈಕೆಯೂ ಹಾಗೆ ಅಟಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳಾ? ಈ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಮತ್ತು ಕಳೆದು ಕೊಂಡ ಹುಡುಗಿಯ ನೆನಪು ಒಂದೆ... ಒಮ್ಮೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತೆ... ಒಮ್ಮೆ ಸಾಗುತ್ತೆ... ಆ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಈ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಲು ಯಾರೂ ಬಯಸೋದಿಲ್ಲ... ಆದ್ರೂ ನಿಲ್ಲಲೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತೆ... ಗಾಡಿ ಸಾಗುವಾಗ ಅದೇನೋ ರಿಲೀಫ್ ಸಿಗುತ್ತೆ ಅಲ್ವಾ.... ಹುಂ... ಆ ನೆನಪಿನಿಂದ ಹೊರ ಬರುವಾಗಲು ಅದೇ ರಿಲೀಫ್...
No comments:
Post a Comment